~අපේ ආද‍රේ ඇඩ්වාන්ස්~

මගේ ජීවිතේ ගැන ලියන තැනක මගේ ආද‍රේ ගැන නොලිය බෑ නේ..හ්ම්ම්ම්..අවුරුදු 6ක කථාවක් තියනව කියන්න ඒ ගැන නම්…කමක් නෑ..ටොපික් එකට හ‍්රියන්න කියන්නම්කො මට හිතෙන හැටි….
හ්ම්ම්ම්…අපි දෙන්න යාලු වෙනකොට දෙන්නම මෙලො දෙයක් දන්නේ නෑ ඔය අකුරු 4 ගැන..අපි දෙන්න යාලු උනේ ආසන්න වශයෙන් මීට අවුරුදු 6කට කලින් මහ භයානක දවසක..එතකොට එයාට 13යි,මට 15යි…අපි යාලු උන හැටිත් හ‍්රිම රසවත් කතාවක්,ඒක මම පස්සෙ කියන්නම්කො..කාලයක් යනකොට තමයි තේරුනේ මේ මොන පිස්සුවක්ද අපි දෙන්නට වෙලා තියෙන්න කියල..විලි ලැජ්ජ නැතුව මම එයාට හුරතල් කතා කීයනව..අපොයි..මම හොදටම වෙනස් වෙලා…මේ දවස් වල තමයි අර මල් සිංදු රෑල්ලත් පටන් ගත්තේ,කවදත් කන් දෙක නිදහසේ තියාගන්න පුරුදු වෙලා හිටපු මම මල් සින්දුත් අහනව දැන්,අනාගතේ ගැන අපි ගහපු ප්ලෑන් වල සයිස් එක,…….. දැන් නම් ඒව මතක් වෙනකොටත් හිනාත් යනව..හ‍්රිම විකාරයි..ඔන්න ඔය කාලෙ ඉතින් ලව් එකේ ස්වර්ණමය යුගය කියතහැකි…ඔහොම අවුරුදු 3ක් විත‍ර ගියා,දැන් සින්දු එපා වෙලා අලුත් විකාරයක් ඔලුවට ඇවිත්..කියන්න මොකද්ද වගේ..මම දැන් බොලද නවකථා පොත් කියවනව මිටි ගනන්..අප්පා ඒවයෙ තියන දේවල්,අබ්බගාත ලව්,කුඩ්ඩන්ට ක‍රන ලව්,ගෙවල් වලින් පැනල යන එව,ගුටි කන ඒව,කෙල්ල මැරෙන ඒව,කොල්ල මැරෙන ඒව,බූට් තියෙන ඒව..එකම චක්ක‍්රෙ තමයි හැම පොතකම තියෙන්නෙ..ඕව කියව කියව තව අවුරුද්දක් විත‍ර ගෙවුන,දැන් අපේ හුරතල් කතා ටිකක් අඩුයි,දැන් දෙන්නට දෙන්න යාලුවො වගෙ,කියවන්න දෙයක් නැති නිසා හම්බුනාම විහිලු ක‍රගන්න එකමයි වැඩේ,දැන් දෙන්නම අනාගතෙ ගැන කතා ක‍්රන්න පස්ස ගහනව,හ‍්රියට හෙටක් නෑ වගෙ..
ඔන්න තව අවුරුද්දක් විත‍ර ගියා,දැන් දෙන්නගෙ විහිලු කතාත් අඩුයි,හම්බුනාම ක‍රන්නෙ කල්පනා ක‍රන ඒක තමයි වැඩි හ‍රියක්,දෙන්නගෙම විභාගත් ඉව‍රයි,දැන් තමයි අනාගතේ ගැන ඇත්තටම හිතන්න ගත්තේ,,කොහොම කොහොම හ‍රි ගෙවල් වලින් කැමත්තත් හම්බුනා දෙන්නටම,දැන් තමයි අර මුල් කාලෙ කතා ක‍රපුව,මැව්ව හීන හැබෑ වෙන කාලෙ,ඒ උනාට දැන් ඒ කාලෙ වගේ හුරතල් කථා නෑ,හීන හැබෑ වීම හිතන ත‍රම් සුන්ද‍ර නෑ වගෙ..සාමාන්යයි හැම දේම…
ඔන්න ඔහොම නැගීම් බැහීම් එක්ක අපේ ආද‍රේ වර්ථමානයට ආව,දැන් අපි තේරුම් අරන් ඉන්නෙ හුරතල් කතා නැතුවත් බෑ කියල,ඒ නීසා අපි චුට්ටක් චුට්ටක් හුරතල් කතා කතා ක‍රනව,යාලුවො වගේ ඉදලමත් බෑ කියලත් අපිට තේරුණා,ඒ නිසා අපි විහිලු ක‍්රගන්න එක අවස්තාවට උචිත විදියට සකසා ගත්ත,දැන් අපිට කතා ක‍්රන්න දේවල් වලිනුත් අඩුවක් නෑ,මොකද ඉස්ස‍්ර අපි ධනාත්මක අදහස් ගැන විත‍රයි කතා කලේ,දැන් යථාර්තය ගැන කතා ක‍රන්න බය නෑ අපි..මේ තත්වෙට ඒන්න අවුරුදු ගානක් ගියා..දැන් මට හිතාගන්න පුලුවන් ස්ථායී උන ප‍රමාණුවකට දැනෙන්නෙ කොහොමද කියල..කොහොම උනත් අවංකවම මට දැන් දැනෙනව අපේ ආද‍රේ ඇඩ්වාන්ස් කියල…